Zabytki

WIEŻA WOKA

Wieża Woka jest najstarszym zabytkiem Prudnika. Pozostała po średniowiecznym zamku, zbudowanym w drugiej połowie XIII wieku przez czeskiego możnowładcę z Rosenberga - Woka. U stóp tego zamku założone zostało miasto Prudnik.

Wieża zbudowana jest na planie koła, a grubość jej murów sięga kilku metrów. Do wejścia, znajdującego się nieco powyżej połowy wysokości obiektu, prowadzą drewniane schody. We wnętrzu, odrestaurowanej w 2009 roku wieży, znajduje się dawny loch głodowy, do którego prowadzi kamienna klatka schodowa oraz punkt widokowy. Punkt widokowy pozwala podziwiać panoramę miasta.

Historię wieży oraz informację o miejscach widocznych z jej szczytu poznać można dzięki umieszczonym tam tablicom informacyjnym. Dzieje zabytku doskonale przedstawiają także pracownicy Muzeum Ziemi Prudnickiej, pod którego opieką obecnie się on znajduje. Wieża położona jest na terenie klasztoru oo. Bonifratrów.

Zwiedzanie obiektu w okresie od 1. maja do 30. września:

- w soboty, niedziele i święta:  w godzinach 12:00 – 18:00
- od wtorku do piątku (po wcześniejszym telefonie do Muzeum Ziemi Prudnickiej +48 77 406 80 60) 12:00 – 16:00.

PRUDNICKI RYNEK I KAMIENICZKI NA ZAMKOWEJ

Prudnicki Rynek ma formę prostokąta, a prowadzą do niego ulice wychodzące z naroży. Choć uległ on wielu zniszczeniom podczas nawiedzających go w jego dziejach wielokrotnych pożarów oraz wojen światowych, zachowało się tutaj kilka godnych uwagi budowli.

W centrum prudnickiego Rynku stoi ratusz miejski z wieżą o wysokości sześćdziesięciu trzech metrów. Jego dzisiejsza forma pochodzi z osiemnastego wieku, choć pierwsze wzmianki o istniejącym w tym miejscu ratuszu pochodzą z czasów średniowiecza. Dziś ratusz nie jest siedzibą władz miejskich, znajdują się tutaj Urząd Stanu Cywilnego, Gminny Zarząd Oświaty i Wychowania, a także Biuro Euroregionu Pradziad.

W północno – zachodnim narożu centralnego placu miasta znajduje się Kolumna Maryjna. Monument, który powstał ku czci ofiar dżumy z siedemnastego wieku, wykonany jest z piaskowca i marmuru. Składa się z czworobocznego cokołu, na którym, w narożach,  umieszczono cztery figury świętych oraz kolumny z figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem.

W przeciwny narożu Rynku wzniesiona została, ku czci patrona dobrej spowiedzi, Figura św. Jana Nepomucena. Zawiera kilka chronogramów odwołujących się do życia świętego oraz powstania pomnika, a także liczne napisy z prośbami o opiekę nad miastem.

Północno – wschodnie naroże centralnego placu Prudnika wypełnia barokowa fontanna. Powstała w siedemnastym wieku, a jej podstawę stanowi basen z piaskowca. W basenie ustawiono rzeźbę atlantów dźwigających muszlę. Fontanna zwieńczona jest dwugłowym orłem z koroną.

Kamieniczki na ulicy Zamkowej pochodzą z XVIII wieku. Reprezentują styl barokowy, a elementem zwracającym uwagę są ich faliste, skromne szczyty. Jedna z kamienic pełniła niegdyś funkcję gospody, inna mieszcząca dziś dom towarowy stanowiła dawniej browar i szynk miejski. Obecnie w kamienicach na Zamkowej znajduje się biblioteka miejska.

BASZTY MURÓW MIEJSKICH – MUZEUM ZIEMI PRUDNICKIEJ

Fragment murów miejskich oraz dwie baszty pochodzą z XV wieku. Budowle wykonane są z kamienia i cegły. W baszty wtopiono budynek z 1925r. w układzie odwróconej litery L. Wiadomo, iż mury miejskie w formie drewnianej istniały już w 1327r., natomiast najstarszy dokument potwierdzający ich istnienie pochodzi z 1399r. W średniowieczu składano tu broń. W późniejszym okresie te zabytkowe obiekty pełniły rolę więzienia miejskiego, wieży ciśnień i schroniska młodzieżowego. Dzięki staraniom Józefa Wierzyńskiego i ofiarności prudnickiej społeczności, w 1959 r., uroczyście otwarto muzeum funkcjonujące do dziś - Arsenał.

Obecnie w Arsenale gromadzone są zbiory z dziedziny archeologii, etnografii, historii lokalnej oraz sztuki i prezentowane są na stałych ekspozycjach. Bogaty Dział Etnograficzny gromadzi stroje ludowe, przedmioty używane w gospodarstwach domowych subregionu oraz narzędzia związane z obróbką lnu i tkactwem. Rozbudowa budynku Arsenału i przykrycie szklanym dachem dziedzińca Muzeum stworzyły okazałą przestrzeń, w której organizowane są wystawy czasowe.

Muzeum czynne jest:
od wtorku do piątku od 8.00 - 16.00
w drugą i czwartą sobotę miesiąca 10.00 - 16.00
oraz w innych terminach po wcześniejszym umówieniu (tel. +4877406 80 60).

WIEŻA BRAMY DOLNEJ

Prudnik posiadał pierwsze umocnienia obronne prawdopodobnie już w czternastym wieku. W czasach średniowiecza do miasta prowadziły dwie bramy: górna zwana nyską oraz dolna, przy której w piętnastym wieku, dla wzmocnienia właściwości obronnych, wzniesiono kamienną wieżę - Wieżę Bramy Dolnej.

W 2006r. została ona gruntownie odrestaurowana i dziś stanowi cenny zabytek w architekturze miasta. Renowacja Wieży Bramy Dolnej zauważona została nie tylko przez mieszkańców miasta, ale także instytucje związane z ochroną dziedzictwa kulturowego. Prace remontowe wykonane na rzecz ochrony tego zabytku wyróżnione zostały przez polskie Ministerstwo Kultury tytułem Zabytek Zadbany.

WILLA RODZINY FRÄNKEL

Dziewiętnastowieczna Willa rodziny Fränkel jest dziś własnością Prudnika. Została odrestaurowana w 2011r. i mieści się w niej obecnie Prudnicki Ośrodek Kultury. Willę zbudował Hermann Fränkel, syn dawnego przemysłowca Samuela, który był w Prudniku założycielem i właścicielem zakładów włókienniczych. Budynek zachwyca wspaniałymi, bogato zdobionymi wnętrzami - znajdują się tu dwie fontanny. Zwana "Domem Włókniarza" lub "Białym Domem" mieści sale taneczne, plastyczne oraz widowiskową. Odbywają się tu koncerty, wernisaże i spotkania poetów.

W 2012r. willa została wyróżniona w konkursie Zabytek Zadbany Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Doceniono prace konserwatorskie utrwalające wartości zabytkowe, nadające jej istotne znaczenie w przestrzeni miejskiej.

KOŚCIÓŁ PARAFIALNY PW. ŚW. MICHAŁA ARCHANIOŁA

Za datę powstania kościoła pw. Św. Michała Archanioła przyjmuje się rok 1279, pomimo iż cała zachowana dokumentacja oraz pierwsze wzmianki o pierwszym proboszczu prudnickim pochodzą dopiero z XIV wieku. Kościół zbudowany w 1279r. istniał jako obiekt drewniany do 1612, kiedy przystąpiono do budowy nowego kościoła charakteryzującego się stylem renesansowym, który został ukończony dopiero w 1638 roku. Kościół kilkakrotnie palony odbudowany został ok. 1740 roku.Kolejne lata pozwoliły na uzupełnienie i wzbogacenie jego wystroju oraz wzniesienie potężnej wieży z dzwonami. 
Obecna forma kościoła pochodzi z XVIII wieku i reprezentuje styl późnobarokowy. Kościół jest murowany, trójnawowy z olbrzymią galerią wewnątrz połączoną z chórem, organami i wieżą.

KOŚCIÓŁ PW. ŚW. PIOTRA I ŚW. PAWŁA ORAZ KLASZTOR OO. BONIFRATRÓW

Kościół wybudowano w stylu barokowym. Jest on murowany, otynkowany, jednonawowy. We wnętrzu kościoła znajduje się charakterystyczny ołtarz główny z parami kolumn, w którym znajduje się współczesny obraz świętych Apostołów Piotra i Pawła; dwa ołtarze boczne. Po prawej stronie kościoła widoczna jest ambona z płaskorzeźbą a nad wejściem do świątyni znajduje się chór z organami. Kościół pw. św. Piotra i Pawła jest kościołem klasztornym. 
Klasztor przy kościele św. Piotra i Pawła wybudowany został w 1783r. i prowadzony jest przez zakon szpitalny św. Jana Bożego oo.Bonifratrów, których konwent założony został w 1764r.